Jest to (obok Un Posto Al Sole, Incantesimo oraz nieomawianego tutaj Vivere) najbardziej znana włoska telenowela. Główną osią fabularną jest tu galeria handlowa, a raczej świat zamożnych właścicieli galerii handlowych. A skoro mowa o osobach zamożnych, potrzebują one służby domowej.
W pierwszych kilku sezonach jedyną gosposią jest Agnese, którą na przestrzeni lat grało kilka aktorek. Pani około lat 50 pełniąca rolę wielofunkcyjnego mebla: wieszaka oraz tacy.
Druga z nich (ale w dalszych sezonach) to kobieta w średnim wieku z kręconymi włosami w uniformie w jasnym kolorze z białym fartuchem.
Kolejna zaś to brunetka w ubrana w przyjemny dla oka ciemnoniebieski uniform z białym fartuszkiem wiązanym w pasie. Najczęściej widzimy ją przynoszącą listy, co oznacza że musi otwierać drzwi rezydencji.
Następną, często pojawiają cię postacią jest kobieta o rudych włosach pełniąca rolę colf/badante. Wiele razy widzimy ją pchającą wózek inwalidzki, w wolnym czasie (doba ma 24 godziny) sprząta pokoje.
W rezydencjach jest oczywiście praca dla młodych dziewczyn. W jednej z nich zatrudniona została ta oto dziewczyna. Jak widać, także przynosi ona list, co oznacza że musi otwierać drzwi.
Ta dziewczyna jest dla mnie fascynująca. Jest zdecydowanie za ładna na pomoc domową. Wydaję mi się że została zmuszona do tej pracy i pracuje wbrew własnej woli. Mogę się założyć że płakała kiedy musiała włożyć mundurek i podawać do stołu.
Kolejna doręczycielka poczty, tym samym w starszym wieku.
Młoda, posłuszna służąca na przyjęciu. Ubrana w czarną sukienkę i niewygodny biały fartuch. Ciągle na nogach. Przez cały wieczór wita gości i podaje przekąski oraz napoje. Kompletnie anonimowa i jedyne słowa które wypowiada to „Tak, Proszę Pana” oraz „Tak, Proszę Pani”. A następnego dnia od rana będzie szorować brudne toalety.
W dwunastym sezonie służąca wysłuchuje się poleceń Pani.
W sezonie trzynastym służąca dostaje reprymendę od Pani domu Tym razem nie daruje jej kropek na lustrze. Będzie sprzątać całą łazienkę trzeci raz.
