W dzisiejszym odcinku wracam do kina niemieckiego aby przedstawić trzy produkcje, w tym jeden bardzo szczególny film.
Im Fluss des Lebens
Film ten opowiada o niemieckiej pisarce Agnes Berg, która otrzymuje nagrodę literacką dla swojej nowej powieści, w której napisała życzliwie o umieraniu. Ale w jej życie osobistym nie dzieje się już tak dobrze. Jej jedyna córka, która mieszka z hiszpańskim mężem i dwójką dzieci w domu na Majorce, ulega wypadkowi samochodowemu. Agnes jest wstrząśnięta – ze względu na bolesne konflikty, matka i córka nie widziały się od 15 lat.
Z swoją najlepszą przyjaciółką Katarzyną, Agnes wyjeżdża do Hiszpanii. Na miejscu oprócz córki spotyka wnuki – Natashę i Enrico, które nigdy jej nie widziały, ogrodnik Pablo i Inez, pokojówkę.
Pokojówka ubrana jest cały czas w strój składający się z czarnej sukienki z długimi rękawami zakończonymi białymi mankietami. Do tego praktyczny fartuch i okazjonalnie czepek. Po za podawaniem do stołu i zanoszeniem bagaży, nie spełnia ona tutaj żadnej roli.
Mörderischer Cocktail
Również na Majorce dzieje się akcja 3 odcinka serialu „Denninger” z 2002 roku pod tytułem „Morderczy koktajl”. Akcja toczy się w hotelu, w którym pracuje m.in Teresa (w tej roli Mandala Tayde). Jak łatwo się domyślić, sprząta ona pokoje. W międzyczasie zaś, zakochuje się w jednym z gości, który umiera w wyniku zatrucia…
Vertrauen ist Alles
„Zaufanie to podstawa” to film telewizyjny, wyprodukowany w 2000 roku na zlecenie telewizji ZDF. Opowiada o trudnych relacjach ojca z córką. Jennifer Blankenburg (w tej roli piękna Alexandra Maria Lara) to rozkapryszona córka właściciela sieci hoteli. Całymi dniami nie robi nic pożytecznego. Kradnie, imprezuje, rozbija zabytkowy samochód.
W końcu musi ją spotkać za to kara. O ile w filmie z Ally Sheedy („Maid to Order”) to los i magia rujnują dziewczynie życie, o tyle w „Vertrauen ist Alles” robi to jej ojciec.
Zdenerwowany ojciec zabiera dziewczynie wszystkie pieniądze i karty kredytowe. Co do jednej. Ma już tego wszystkiego serdecznie dość. Postanawia wybrać się z córką w podróż.
Podczas jazdy autostradą Jennifer pyta: „Dokąd jedziemy? Chcesz mnie porwać czy co?”. W końcu ojciec przedstawia swój plan. Zabiera nieposłuszną córkę do swojego nowego hotelu. „Od teraz rozpoczynasz w nim pracę”. Zaskoczona córka pyta: „Ja? Pracę?” Tu, we wschodnich Niemczech, na tym pustkowiu?”. „To niedorzeczne!” – oburza się jeszcze bardziej.
Ojciec kontynuuje. Jennifer zacząć ma od samego dołu, jako pokojówka. Całkowicie anonimowo, aby nikt się dowiedział, że jest córką szefa. Jennifer krzyczy: „wszystko, tylko nie to! Nie możesz mi tego zrobić!”. Właśnie, że może.
Po przybyciu do hotelu, już jako Jennifer Pietersen zostaje przedstawiona swojej nowej szefowej – Pani Karin Kern. Chwilę potem zostaje oprowadzona po swoim miejscu pracy, wędrując korytarzami zaplecza i kuchni. Trzymając jeszcze w ręku torebkę i buty ubrana jest w swój mundurek. Składa się on z prosto skrojonej szarej sukienki z dużym białym kołnierzem i białymi mankietami. Wszystkie guziki sukienki mają być zawsze zapięte. Do tego obowiązkowy fartuszek wiązany w talii. Materiał jest biały, ale częściowo przezroczysty – widać spod niego dolne guziki sukienki. Do tego posiada kieszonkę
Pani Kern informuje ją o obowiązujących tu zasadach. Uniform pokojówki jest wizytówką działu housekeepingu. Oczekuje ona czystości ubioru i higieny osobistej. Mocny makijaż i ostre perfumy są zabronione. Sprzątanie pokoi i apartamentów odbywa się w systemie dwóch osób na piętro. Listy kontrolne pokoi są przesyłane przez przełożoną bezpośrednio do niej.
W biurze kierowniczki poznaje Michelle (w tej roli Michou Pascale Anderson). Zostają sobie przedstawione. Jeśli nie ma więcej pytań, to do pracy moje panie – informuje pani Kern.
W trakcie porannej zmiany koleżanka przedstawia jej zakres prac. 10 pokoi w 200 minut. Wymiana ręczniki, wyczyszczenie umywalki, bidetu, wanny i WC. Do tego odkurzanie, wycieranie i ścielenie łóżek. Michelle bierze prawą stronę pokoi, Jennifer zostaje lewa. Krzycząc do drzwi „Pokojówka, dzień dobry!” wchodzi do pokoju. O nie!
Cóż, nie ma lekko. Musiała być tu niezła impreza. Ale ktoś musi po niej posprzątać. Niestety producenci filmu nie uraczyli nas ciężką pracą Jennifer. Dzięki niej film były dłuższy o niemal godzinę, albo i dłużej – nie wiemy jak zdolna jest córka dyrektora podczas pracy.
Następny pokój i znowu przykrości – tym razem ze strony gościa, który zbyt zapatrzył się w tyłeczek z zawiązaną białą kokardką, który myje wannę w jego pokoju.
Jennifer w szaleńczym zrywie decyduje się porzucić pracę. Zrzuca uniform, który (jak twierdzi) jest jej gorsetem. Michelle przekonuje ją, aby nie odchodziła. Zdenerwowana spotyka się z Panią Kern.. i ze swoim ojcem. Przeprosiny klienta sprawiają, że znów wdziewa na siebie swoją roboczą sukienkę. I nawet ku zdziwieniu swojej szefowej doskonale wykonuje swoją pracę. Z dumą pokazuje jej pościelone łóżko (z czym miała największy problem na samym początku).
Szkoda, że film jest tak krótki, a historia potem skupia się na problemach miłosnych Jennifer. Ciekawe, czy kiedykolwiek doczekamy się polskiego filmu o podobnej tematyce. Mam nadzieję, że tak. Na razie musi wystarczyć film zza zachodniej granicy.
Za pomoc w przygotowaniu tego wpisu dziękuję użytkownikom forum warez-bb i serienjunkies.
